نمایش مبدأ برای تحقیق نسبت به اذان صبح برای روزه‌دار

طبق نظر آیت الله سیستانی:

اگر مکلف شکّ کند اذان صبح شده یا نه، می‌تواند کاری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد؛ البته اگر معلوم شود آن مبطل را بعد از اذان صبح انجام داده، باید قضای آن را به‌جا آورد؛ ولی کفاره ندارد.

== استفتائات ==

== منابع فقهی ==

=== توضیح المسائل ===
مسئله ۱۶۵۷  در چند مورد - غیر از مواردی که قبلاً به آنها اشاره شد - فقط قضای روزه بر انسان واجب است و کفاره واجب نیست: ....

چهارم: آنکه در ماه رمضان بدون اینکه تحقیق کند صبح شده یا نه، کاری که روزه را باطل می‏کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

پنجم: آنکه کسی بگوید صبح نشده و انسان به گفته او کاری که روزه را باطل می‏کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

ششم: آنکه کسی بگوید صبح شده و انسان به گفته او یقین نکند، یا خیال کند شوخی می‏کند، و خودش هم تحقیق نکند و کاری که روزه را باطل می‏کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است. ....

مسأله ۱۶۶۲  اگر انسان شک کند که مغرب شده یا نه، نمی‌تواند افطار کند، ولی اگر شک کند که صبح شده یا نه، پیش از تحقیق هم می‌تواند کاری که روزه را باطل می‏کند انجام دهد.

=== رساله جامع ===
مسأله ۱۶۰. در چند مورد غیر از مواردی که قبلاً به آنها اشاره شد، فقط قضای روزه بر انسان واجب است و کفّاره واجب نیست: ....

۴. در ماه رمضان بدون اینکه تحقیق کند صبح شده یا نه، کاری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

۵. کسی بگوید: «صبح نشده» و انسان به گفتۀ او کاری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است. همچنین است حکم، اگر فرد با اعتماد به ساعت یا رادیو و مانند آن اطمینان نماید که صبح نشده و کاری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

۶. کسی بگوید: «صبح شده» و انسان به گفتۀ او یقین یا اطمینان نکند، یا خیال کند شوخی می‌کند و خودش هم تحقیق نکند و کاری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است. ....

مسأله ۱۶۲. در «موارد چهارم تا دهم» از مسألۀ «۱۶۰» روزه باطل است و باید تا انتهای روز امساک کند و قضای آن را هم انجام دهد. ....

ج۲، مسأله ۱۶۳. اگر انسان شک کند که صبح شده یا نه، قبل از تحقیق هم می‌تواند کاری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد؛ ولی اگر بعداً معلوم شود که صبح بوده، باید قضای آن را به‌جا آورد، امّا کفاره ندارد.

مسأله ۱۶۴. اگر در ماه رمضان، بعد از تحقیق (نگاه کردن به افق برای مشاهدۀ فجر صادق)، برای انسان معلوم نشود که صبح شده و کاری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده، روزه‌‌اش صحیح است و قضا لازم نیست.

شایان ذکر است، که تحقیق به وسیله ساعت یا رادیو و مانند آن در مورد این حکم کافی نیست و حکم نگاه کردن به افق برای مشاهدۀ فجر صادق را ندارد.

=== المسائل المنتخبه ===
(مسألة ۵۱۷): تقدّمت جملة من الموارد التی یجب فیها القضاء فقط، والبقیة کما یلی: ....

۲- ما إذا ارتکب شیئاً من المفطرات من دون فحص عن طلوع الفجر فانکشف طلوعه حین الإفطار، فإنّه یجب علیه القضاء مع الإمساک بقیة یومه برجاء المطلوبیة علی الأحوط لزوماً. وأمّا إذا فحص ولم یظهر له طلوع الفجر فأتی بمفطر ثُمَّ انکشف طلوعه صحّ صومه ولا شیء علیه.

۳- ما إذا أتی بمفطر معتمداً علی من أخبره ببقاء اللیل أو علی الساعة ونحوها ثُمَّ انکشف خلافه، فإنّه یجب علیه القضاء مع الإمساک فی بقیة النهار برجاء المطلوبیة علی الأحوط لزوماً.

۴- ما إذا أُخبر بطلوع الفجر فأتی بمفطر بزعم أنّ المخبر إنّما أَخبر مزاحاً ثُمَّ انکشف أنّ الفجر کان طالعاً، وحکمه ما تقدّم فی الفقرة (۳). ....

=== منهاج الصالحین ===
مسألة ۱۰۲۴: یجب القضاء دون الکفّارة فی موارد: ....

الرابع: من استعمل المفطر بعد طلوع الفجر بدون مراعاته بنفسه ولا حُجّة علی طلوعه، وأمّا إذا کان مع قیام الحجّة علی طلوعه وجب القضاء والکفّارة، وإذا کان مع المراعاة بنفسه فلا قضاء ولو مع الشک فی بقاء اللیل، ولا فرق فی ذلک بین جمیع أقسام الصوم. ....

=== عروه الوثقی ===
قبل از مساله 249۶

یجب القضاء دون الکفارة فی موارد ....

الرابع : من فعل المفطر قبل مراعاة الفجر ثم ظهر سبق طلوعه وأنه کان فی النهار، سواء کان قادرا علی المراعاة أو عاجزا عنها لعمی أو حبس أو نحو ذلک أو کان غیر عارف بالفجر، وکذا مع المراعاة وعدم اعتقاد بقاء اللیل (۱۴۱۱) [[[پ: (۱۴۱۱) (وکذا مع المراعاة وعدم اعتقاد بقاء اللیل) : علی الأحوط وإن کان الأظهر عدم وجوب القضاء علیه وکذا فی جمیع صور مراعاته بنفسه مع الشک فی بقاء اللیل بلا فرق فی ذلک بین جمیع أقسام الصوم.] بأن شک فی الطلوع أو ظن فأکل ثم تبین سبقه، بل الأحوط القضاء حتی مع اعتقاد بقاء اللیل، ولا فرق فی بطلان الصوم بذلک بین صوم رمضان وغیره من الصوم الواجب والمندوب، بل الأقوی فیها ذلک حتی مع المراعاة واعتقاد بقاء اللیل.

الخامس : الأکل تعویلا علی من أخبر ببقاء اللیل وعدم طلوع الفجر مع کونه طالعا.

السادس : الأکل إذا أخبره مخبر بطلوع الفجر لزعمه سخریة المخبر أو لعدم العلم بصدقه (۱۴۱۲). ....

ومحصل المطلب أن من فعل المفطر بتخیل عدم طلوع الفجر أو بتخیل دخول اللیل بطل صومه فی جمیع الصور إلا فی صورة (۱۴۱۷) [[[پ: (۱۴۱۷) (إلا فی صورة): مر أن هذا الاستثناء غیر ثابت، نعم لا یجب القضاء مع مراعاة الفجر والشک فی بقاء اللیل کما سبق.] ظن دخول اللیل مع وجود علة فی السماء من غیم أو غبار أو بخار أو نحو ذلک من غیر فرق بین شهر رمضان وغیره من الصوم الواجب والمندوب، وفی الصور التی لیس معذورا شرعا فی الإفطار کما إذا قامت البینة علی أن الفجر قد طلع ومع ذلک أتی بالمفطر أو شک فی دخول اللیل أو ظن ظنا غیر معتبر ومع ذلک أفطر یجب الکفارة أیضاً فیما فیه الکفارة.

[ ۲۴۹۶ ] مسألة ۱ : إذا أکل أو شرب مثلا مع الشک فی طلوع الفجر ولم یتبین أحد الأمرین لم یکن علیه شیء، نعم لو شهد عدلان بالطلوع ومع ذلک تناول المفطر وجب علیه القضاء بل الکفارة أیضاً وإن لم یتبین له ذلک بعد ذلک، ولو شهد عدل واحد بذلک فکذلک علی الأحوط (۱۴۱۸).

(۱۴۱۸) (علی الأحوط) : بل علی الأقوی مع حصول الاطمئنان من قوله وإلا فلا.

[ ۲۴۹۷ ] مسألة ۲ : یجوز له فعل المفطر ولو قبل الفحص ما لم یعلم طلوع الفجر ولم یشهد به البینة، ولا یجوز له ذلک إذا شک فی الغروب، عملا بالاستصحاب فی الطرفین، ولو شهد عدل واحد بالطلوع أو الغروب فالأحوط ترک المفطر (۱۴۱۹) عملا بالاحتیاط للإشکال فی حجیة خبر العدل الواحد وعدم حجیته، إلا أن الاحتیاط فی الغروب إلزامی وفی الطلوع استحبابی نظرا للاستصحاب.

(۱۴۱۸) (علی الأحوط): بل علی الأقوی مع حصول الاطمئنان من قوله وإلا فلا.

(۱۴۱۹) (فالأحوط ترک المفطر) : والأقوی أن مع حصول الاطمئنان لا یجری الاستصحاب فی الطرفین وبدونه یجری فیهما ولا أثر للخبر.
[[رده:بحث روزه]]
[[رده:تحقیق]]
[[رده:اذان صبح]]