شکستن نماز برای گفتن اذان و اقامه

باطل‌کردن نماز هنگام فراموشی اذان و اقامه

بر اساس نظر آیت‌الله سیستانی:

اگر کسی عمداً اذان و اقامه را نگفته باشد، بنابر احتیاط واجب نمی‌تواند نماز را برای گفتن آن بشکند؛ اما اگر اذان و اقامه را فراموش کند و پس از شروع نماز یادش بیاید، مستحب است نماز را قطع کند، اذان و اقامه را گفته و دوباره نمازش را بخواند.

استفتائات

السؤال: من دخل الصلاة وتذکّر حال الرکوع أنّه لم یأتِ بالأذان والإقامة قبل تکبیرة الإحرام، فهل یجوز له قطع الصلاة واستئنافها بعد الإتیان بهما؟

الجواب: إذا نسی المصلِّی الأذان والإقامة قبل الصلاة الیومیّة فیستحب له قطع الصلاة واستئنافها بعد الإتیان بهما، ولکن یختلف مراتبه حسب اختلاف زمان التذکّر وکونه قبل الدخول فی القراءة أو بعده، قبل الدخول فی الرکوع أو بعده ما لم یفرغ من الصلاة، فالاستئناف فی کلّ سابقٍ أفضل من لاحقه.

منابع فقهی

رساله جامع

ج۱، مسئله ۱۵۴۹. اگر نمازگزار قبل از قرائت یا پیش از آنکه به اندازۀ رکوع خم شود، یادش بیاید که اذان و اقامه یا تنها اقامه را فراموش کرده، چنانچه وقت نماز وسعت دارد، مستحب است برای گفتن آنها نماز را بشکند، بلکه اگر پیش از تمام شدن نماز یادش بیاید که آنها را فراموش کرده، مستحب است برای گفتن آنها نماز را بشکند؛ البتّه، مراتب این استحباب با هم متفاوت است، هر چه زودتر در اثنای نماز یادش بیاید، شکستن نماز جهت خواندن اذان و اقامه یا اقامه، فضیلت بیشتری دارد.

شایان ذکر است، این حکم بنابر احتیاط واجب در موارد ذیل جاری نمی‌شود:

۱. اذان تنها را فراموش کرده باشد.

۲. ‌‌بعضی از قسمت‌های آنها را فراموش کرده باشد.

۳. بعضی از شرایط آنها را فراموش کرده باشد.

۴. جایی که آنها را عمداً ترک کرده باشد.

۵. جایی که آنها را فراموش کرده و بین نماز یادش آمده، ولی از خواندن آنها منصرف گردیده یا مرّدد شده و نماز را ادامه داده و پس از گذشتن مدّت قابل توجهّی، تصمیم به خواندن آنها گرفته باشد.

۶. نماز جماعت باشد.

منهاج الصالحین

ذیل مسأله ۵۶۸ .

کتاب الصلاة» الفصل الخامس: حکم قطع الصلاة لترک الأذان والإقامة

من ترک الأذان والإقامة أو أحدهما عمداً حتّی أحرم للصلاة لم یجز له قطعها واستئنافها علی الأحوط لزوماً، وإذا ترکهما أو ترک الإقامة فقط عن نسیان یستحبّ له الاستئناف مطلقاً، ولکن یختلف مراتبه حسب اختلاف زمان التذکر وکونه قبل الدخول فی القراءة أو بعده، قبل الدخول فی الرکوع أو بعده ما لم ‏یفرغ من الصلاة فالاستئناف فی کلِّ سابق أفضل من لاحقه.

عروه الوثقی

[ ۱۴۰۷ ] مسألة ۴: من ترک الاذان أو الاقامة أو کلیهما عمدا حتی أحرم للصلاة لم یجز له قطعها لتدارکهما ، نعم إذا کان عن نسیان جازله القطع ما لم یرکع منفردا کان أو غیره حال الذکر، لا ما إذا عزم علی الترک زمانا معتدا به ثم أراد الرجوع، بل وکذا لو بقی علی التردد کذلک، وکذا لا یرجع لو نسی أحدهما أو نسی بعض فصولهما بل أو شرائطهما علی الأحوط.