Thaniashar (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «بر اساس نظر آیتالله سیستانی: برای کسی که میخواهد اذان نماز را بگوید، بنابر احتیاط واجب، گرفتن وجه جایز نیست، و اگر اذان را با نیت دریافت مزد گفته و قصد قربت نداشته باشد، اذان او باطل است. اما گرفتن دستمزد برای اذان اعلام، اشکالی ندارد. == اس...» ایجاد کرد) |
Thaniashar (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
[ ۱۴۱۲ ] مسألة ۹ : لا یجوز (۳۳۲) أخذ الاجرة علی أذان الصلاة، ولو أتی به بقصدها بطل<ref>(بطل) : اذا اخل بقصد القربة.</ref>، وأما أذان الاعلام فقد یقال بجواز أخذها علیه، لکنه مشکل، نعم لا بأس بالارتزاق من بیت المال. | [ ۱۴۱۲ ] مسألة ۹ : لا یجوز (۳۳۲) أخذ الاجرة علی أذان الصلاة، ولو أتی به بقصدها بطل<ref>(بطل) : اذا اخل بقصد القربة.</ref>، وأما أذان الاعلام فقد یقال بجواز أخذها علیه، لکنه مشکل، نعم لا بأس بالارتزاق من بیت المال. | ||
[[رده:بحث اذان و اقامه]] | [[رده:بحث اذان و اقامه]] | ||
[[رده:اجیرشدن]] | <references /> | ||
[[رده:اجیرشدن برای عبادات]] | |||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۱۴
بر اساس نظر آیتالله سیستانی:
برای کسی که میخواهد اذان نماز را بگوید، بنابر احتیاط واجب، گرفتن وجه جایز نیست، و اگر اذان را با نیت دریافت مزد گفته و قصد قربت نداشته باشد، اذان او باطل است.
اما گرفتن دستمزد برای اذان اعلام، اشکالی ندارد.
استفتائات
منابع فقهی
رساله جامع
ج۳، مسئله ۵۵۲. اجیر شدن نسبت به کارهایی که شرعاً باید بهطور مجّانی انجام شود - نه در مقابل عوض - صحیح نیست؛ چه آن عمل واجب باشد یا مستحب؛ عینی باشد یا کفایی؛ تعبّدی باشد یا توصّلی.
برخی از آن موارد عبارتند از:
- انجام نمازهای واجب خود فرد و نیز انجام نافلههای شبانهروزی و روزۀ واجب ماه رمضان وحجّة الاسلام خودش؛ ....
- اذان گفتن برای نماز ....
عروه الوثقی
[ ۱۴۱۲ ] مسألة ۹ : لا یجوز (۳۳۲) أخذ الاجرة علی أذان الصلاة، ولو أتی به بقصدها بطل[۱]، وأما أذان الاعلام فقد یقال بجواز أخذها علیه، لکنه مشکل، نعم لا بأس بالارتزاق من بیت المال.
- ↑ (بطل) : اذا اخل بقصد القربة.