طبق نظر آیت الله سیستانی:
اگر مکلف روزۀ خود را با عمل حرامی مثل خوردن شراب یا نزدیکی با همسر در حال حیض باطل کند، باید یک کفاره بپردازد؛ گرچه احتیاط مستحب است کفاره جمع بدهد.
استفتائات
منابع فقهی
توضیح المسائل
مسأله ۱۶۳۵. اگر به چیز حرامی روزه خود را باطل کند، چه آن چیز اصلاً حرام باشد مثل شراب و زنا، یا به جهتی حرام شده باشد مثل خوردن غذای حلالی که برای انسان ضرر کلی دارد، و نزدیکی کردن با همسر خود در حال حیض، یک کفاره کافی است. ولی احتیاط مستحب آن است که کفاره جمع بدهد یعنی یک بنده آزاد کند، و دو ماه روزه بگیرد، و شصت فقیر را سیر کند، یا به هرکدام آنها یک مُد گندم یا جو یا نان و مانند اینها بدهد و چنانچه هر سه برایش ممکن نباشد، هرکدام آنها که ممکن است، انجام دهد.
مسأله ۱۶۳۶. اگر روزه‌دار عمداً دروغی را به خداوند متعال و پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) نسبت دهد کفاره ندارد، هرچند احتیاط مستحب آن است که کفاره بدهد.
مسأله ۱۶۳۹. اگر روزه‌دار کاری که حلال است و روزه را باطل میکند انجام دهد، مثلاً آب بیاشامد و بعد کار دیگری که حرام است و روزه را باطل میکند انجام دهد مثلاً غذای حرامی بخورد یک کفاره کافی است.
رساله جامع
ج۲، مسأله ۱۵۹. اگر کسی در حال روزۀ ماه مبارک رمضان کاری را انجام دهد که با صرف‌نظر از اینکه مفطر روزه است، به خودی خود، حرام می‌باشد - مثل استمناء - و این در حالی باشد که حرام بودن آن را می‌دانسته، ولی احتمال مفطر بودن آن را نمی‌داده و عقیده داشته که روزه را باطل نمی‌کند، در این صورت نیز کفّاره بر او واجب نمی‌‌شود.
ج۲، مسأله ۱۷۰. اگر فرد روزۀ خود را با شیء حرام یا عمل حرام باطل کند، چه خود آن شیء یا عمل، در اصل حرام باشد مثل شراب، زنا و استمناء، یا به جهتی حرام شده باشد، مانند خوردن غذای حلالی که برای انسان ضرر کلّی و مهم دارد و نزدیکی کردن با همسر خود در حال حیض، یک کفّاره که توضیح آن در مسألۀ «۱۶۶ و ۱۶۷» ذکر شد، کافی است؛
ولی احتیاط مستحب آن است که «کفّارۀ جمع» بدهد؛ یعنی یک بنده آزاد کند و دو ماه روزه بگیرد و شصت فقیر را سیر کند یا به هرکدام آنها یک مُدّ گندم یا جو یا نان و مانند اینها بدهد؛ توضیح بیشتر در مورد کفّارۀ جمع در فصل «کفّارات»، مسألۀ «۱۱۰۶» ذکر می‌شود.
ج۲، مسأله ۱۷۱. اگر روزه‌دار دروغی را به خداوند متعال و پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) عمداً نسبت دهد، کفّاره ندارد، ولی احتیاط مستحب آن است که کفّاره بدهد.
المسائل المنتخبه
مسألة ۵۱۰: تجب الکفّارة علی من أفطر فی شهر رمضان بالأکل أو الشرب أو الجماع أو الاستمناء أو البقاء علی الجنابة مع العمد والاختیار من غیر کره ولا إجبار، ویتحقّق التکفیر - حتّی فی الإفطار بالمحرّم - بتحریر رقبة أو صیام شهرین متتابعین أو إطعام ستّین مسکیناً، بتوضیح سیأتی فی أحکام الکفّارات.
عروه الوثقی
[ ۲۴۷۲ ] مسألة ۳: لا فرق فی الإفطار بالمحرم الموجب لکفارة الجمع بین أن یکون الحرمة أصلیة کالزنا وشرب الخمر أو عارضیة کالوطء حال الحیض أو تناول ما یضره [۱]
[ ۲۴۷۳ ] مسألة ۴: من الإفطار بالمحرم الکذب علی الله وعلی رسوله (صلی الله علیه وآله وسلم) [۲]، بل ابتلاع النخامة إذا قلنا بحرمتها من حیث دخولها فی الخبائث لکنه مشکل [۳].
[ ۲۴۷۵ ] مسألة ۶: إذا جامع فی یوم واحد مرات وجب علیه کفارات بعددها [۴] وإن کان علی الوجه المحرم تعددت کفارة الجمع بعددها.
[ ۲۴۷۸ ] مسألة ۹: إذا أفطر بغیر الجماع ثم جامع بعد ذلک یکفیه التکفیر مرة، وکذا إذا أفطر أولا بالحلال ثم أفطر بالحرام تکفیه کفارة الجمع [۵].
[ ۲۴۹۲ ] مسألة ۲۳: إذا أفطر الصائم بعد المغرب علی حرام من زنا أو شرب الخمر أو نحو ذلک لم یبطل صومه وإن کان فی أثناء النهار قاصدا لذلک.
- ↑ (أو تناول ما یضره): لا دلیل علی حرمة مطلق الإضرار بالنفس بل المحرم خصوص البالغ حد الإتلاف وما یلحق به کفساد عضو من الأعضاء.
- ↑ (من الإفطار بالمحرم الکذب علی الله ورسوله صلی الله علیه وآله وسلم): لا تجب الکفارة به وإن کان مفطرا علی الأحوط کما تقدم.
- ↑ (لکنه مشکل): بل ممنوع ما لم یخرج من فضاء الفم.
- ↑ (وجب علیه کفارات بعددها): مر أن الأقوی عدم التکرر مطلقا.
- ↑ (تکفیه کفارة الجمع): بل یکفیه التکفیر بإحدی الخصال أیضاً.