شهادت به ولایت در اذان و اقامه

بر اساس نظر آیت‌الله سیستانی:

گواهی دادن به ولایت امیرالمؤمنین^{(علیه‌السلام)} جزء اذان و اقامه نیست؛ اما خوب است پس از شهادت به رسالت، به قصد قربت شهادت به ولایت نیز گفته شود.

منابع فقهی

توضیح المسائل

مسئله ۹۰۵ . «أَشْهَدُ أنَّ عَلِیاً وَلی الله» جزء اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از «أَشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ الله» به قصد قربت گفته شود.

رساله جامع

ج۱، مسئله ۱۱۹۱. عبارت‌های «أَشْهَدُ أَنَّ عَلیّاً وَلیُّ اللّهِ» یا «أَشْهَدُ أَنَّ عَلیّاً أمیرُ الْمُؤْمِنینَ» یا «أَشْهَدُ أَنَّ عَلیّاً أمیرُ الْمُؤْمِنینَ وَوَلیُّ اللّهِ» یا «أَشْهَدُ أَنَّ عَلیّاً أمیرَ الْمُؤْمِنینَ وَلیُّ اللّهِ» جزء اذان و اقامه نیست، هرچند شهادت و گواهی به ولایت و إمارت (امیر المؤمنین بودن) حضرت علیّ بن ابی طالب‡ به خودی خود مستحب است و کامل کنندۀ شهادت به رسالت رسول اکرم^{(صلی الله علیه وآله وسلم)} می‌باشد. بنابراین، خوب است بدون قصد جزئیّت، بعد از «أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُوْلُ اللّهِ‌» به نیّت قربت گفته شود.

المسائل المنتخبه

مقدمه مسأله ۲۵۴

والشهادة بولایة أمیر المؤمنین ^{(علیه السلام)} مکمِّلة للشهادة بالرسالة ومستحبّة فی نفسها وإن لم تکن جزءاً من الأذان ولا الإقامة، وکذا الصلاة علی محمّد وآل محمّد عند ذکر اسمه الشریف.

منهاج الصالحین

ذیل مسأله ۵۶۸

الفصل الثانی: فصولهما

فصول الأذان ثمانیة عشر : .... والشهادة لعلی ^{(علیه السلام)} بالولایة وإمرة المؤمنین مکمّلة للشهادة بالرسالة ومستحبّة فی نفسها وإن لم‏ تکن جزءاً من الأذان ولا الإقامة، وکذا الصلاة علی محمَّد وآل محمَّد عند ذکر اسمه الشریف.