بر اساس نظر آیتالله سیستانی:
اذان و اقامه باید بعد از فرارسیدن وقت نماز گفته شود و اگر عمدی یا از روی فراموشی، قبل از وقت گفته شود، باطل است.
استفتائات
منابع فقهی
توضیح المسائل
مسئله ۹۲۱ . اذان و اقامه باید بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود، و اگر عمداً یا از روی فراموشی پیش از وقت بگوید باطل است، مگر در صورتی که اگر وقت در میان نماز داخل شود حکم به صحت آن نماز میشود که در مسأله (۷۳۱) بیان آن گذشت.
رساله جامع
شرط نهم: وقت نماز فرا رسیده باشد
ج۱، مسئله ۱۲۰۱. اذان و اقامه باید بعد از فرا رسیدن وقت نماز گفته شود و اگر عمداً یا از روی فراموشی، پیش از وقت بگوید، باطل است، مگر در صورتی که اگر وقت در بین نماز فرا رسد، حکم به صحّت آن نماز میشود که در مسائل «۱۵۶۳ و ۱۵۶۴» توضیح آن ذکر خواهد شد.
المسائل المنتخبه
مسألة ۲۵۷: یعتبر فی الأذان والإقامة النیة والترتیب والموالاة ودخول الوقت. ویعتبر فی الإقامة الطهارة والقیام. وینبغی عدم التکلّم فی أثنائهما، ویکره التکلّم بعد قوله (قد قامت الصلاة) إلّا فیما یتعلّق بالصلاة کتسویة الصفّ ونحوه.
منهاج الصالحین
ذیل مساله ۵۶۸
کتاب الصلاة» الفصل الثالث: شروطهما
یشترط فیهما أُمور:
الثامن: دخول الوقت فلا یصحّان قبله - إلّا فیما یحکم فیه بصحّة الصلاة إذا دخل الوقت علی المصلّی فی الأثناء - نعم یجوز تقدیم الأذان قبل الفجر للإعلام، ولکن الأحوط استحباباً أن لا یؤتی به بداعی الورود بل لبعض الدواعی العقلائیة کإیقاظ النائمین وتنبیه الغافلین، وعلی کلّ حال لا یجزئ عن أذان الفجر .
عروة الوثقی
قبل مساله ۱۴۰۳
یشترط فی الاذان والاقامة أمور: ....
السادس: دخول الوقت، فلو أتی بهما قبله ولو لا عن عمد لم یجتزئ بهما وإن دخل الوقت فی الأثناء[۱] نعم لا یبعد جواز تقدیم الاذان قبل الفجر[۲]، للاعلام وإن کان الأحوط إعادته بعده.