طبق نظر آیت الله سیستانی:
روزۀ مکلف، زمانی صحیح است که دارای این شرایط باشد:
مسلمان باشد
نیّت صحیح داشته باشد
مفطرات روزه را ترک کند
روزه برایش ضرر نداشته باشد
مسافر نباشد
دیوانه نباشد
مست نباشد
بیهوش نباشد
اگر روزه‌دار زن است، از حیض و نفاس پاک باشد
همسو: شرایط وجوب روزه
استفتائات
منابع فقهی
رساله جامع
قبل از مساله 18
شرایط صحیح بودن روزه
برای اینکه روزۀ ماه مبارک رمضان صحیح باشد و نیاز به قضا - چه قضای حقیقی و چه قضا به علّت عقوبت - نداشته باشد، باید انسان دارای شرایطی باشد که آنها را «شرایط صحّت روزه» می‌نامند و در مسائل بعد توضیح آن ذکر می‌گردد.
شرط اول: مسلمان باشد
شرط دوّم و سوّم و چهارم: دیوانه یا مست یا بیهوش نباشد
شرط پنجم: چنانچه روزه‌دار زن است، از حیض و نفاس پاک باشد
شرط ششم: روزه‌گرفتن ضرر نداشته باشد
شرط هفتم: مسافر نباشد
شرط هشتم: نیّت صحیح داشته باشد
شرط نهم: مفطرات روزه را ترک نماید
منهاج الصالحین
مسألة ۱۰۲۶: یشترط فی صحّة الصوم أُمور :
۱. الإسلام، فلا یصحّ الصوم من الکافر
۲. العقل وعدم الإغماء
۳. الطهارة من الحیض والنفاس
۴. عدم الإصباح جنباً، أو علی حدث الحیض أو النفاس کما تقدّم.
۵. أن لا یکون مسافراً سفراً یوجب قصر الصلاة، فإنّه لا یجوز له أداء الصوم الواجب، إلّا فی ثلاثة مواضع
عروه الوثقی
فصل فی شرائط صحة الصوم (۱۴۲۶)
وهی أمور :
الأول : الإسلام والإیمان (۱۴۲۷)
الثانی : العقل (۱۴۲۹)
الثالث : عدم الإصباح جنبا أو علی حدث الحیض والنفاس بعد النقاء من الدم علی التفصیل المتقدم.
الرابع : الخلو من الحیض والنفاس فی مجموع النهار
الخامس : أن لا یکون مسافرا سفرا یوجب قصر الصلاة مع العلم بالحکم فی الصوم الواجب إلا فی ثلاثة مواضع
السادس : عدم المرض أو الرمد الذی یضره الصوم لإیجابه شدته أو طول برئه أو شدة ألمه (۱۴۳۳) أو نحو ذلک
(۱۴۲۶) (فی شرائط صحة الصوم) : بالمعنی الجامع بین شرط المتعلق وشرط الأمر وشرط عدم لزوم القضاء عقوبة.
(۱۴۲۷) (الإیمان) : الأظهر عدم اعتبار الإیمان فی الصحة بمعنی موافقة التکلیف وإن کان معتبرا فی استحقاق الثواب.
(۱۴۲۹) (العقل) : إذا أوجب فقده الإخلال بالنیة المعتبرة فی الصوم وإلا کما إذا کان مسبوقا بها فللصحة وجه فلا یترک الاحتیاط فی مثل ذلک بالجمع بین الإتمام والقضاء للسکران، وبالإتمام فإن لم یفعل فالقضاء للمجنون والمغمی علیه.
(۱۴۳۳) (أو شدة ألمه) : کل ذلک بالمقدار المعتد به الذی لم تجر العادة بتحمل مثله.