طبق نظر آیت الله سیستانی:
تظاهر به روزه‌خواری چنانچه مصداق هتک حرمت ماه رمضان باشد، مثل اینکه شخص عذری نداشته باشد، یا عذرش برای مردم آشکار نباشد، حرام است.
اما چنانچه مصداق هتک حرمت ماه رمضان نباشد، مثل پیرمردی که نمی‌تواند روزه بگیرد و معذوربودنش نزد عموم مردم آشکار است، در این صورت تظاهر به روزه‌خواری حرام نیست.
استفتائات
منابع فقهی
رساله جامع
مسأله ۱۴۲. تظاهر به روزه‌خواری که مصداق هتک حرمت ماه مبارک رمضان است حرام می‌باشد، هرچند فرد در روزه نگرفتن عذر شرعی داشته باشد؛
البتّه اگر معذور بودن وی در بین اهل عرف امر روشن و آشکاری باشد - مانند پیرمرد کهنسالی که به جهت مشقّت زیادی که معمولاً تحمّل نمی‌شود روزه نمی‌گیرد یا مریضی که روزه برایش ضرر دارد و بیماریش عیان و آشکار است - طوری که تظاهر وی به روزه‌خواری عرفاً مصداق هتک نباشد اشکال ندارد؛ امّا برای بیماری که عذرش آشکار نیست، تظاهر به روزه‌خواری جایز نیست.
عروه الوثقی
ابتدای کتاب روزه
.... ومن أفطر فیه لا مستحلا عالما عامدا یعزر بخمسة وعشرین سوطاً (۱۲۵۷)، فإن عاد عزر ثانیاً، فإن عاد قتل (۱۲۵۸) علی الأقوی، وإن کان الأحوط قتله فی الرابعة، وإنما یقتل فی الثالثة أو الرابعة إذا عزر فی کل من المرتین أو الثلاث، وإذا ادعی شبهة محتملة فی حقه درئ عنه الحد.
(۱۲۵۷) (یعزر بخمسة وعشرین سوطاً) : بل تحدیده مفوض الی الحاکم مطلقاً حتی فی الجماع مع الحلیلة نعم لابد من بلوغه حد الانتهاک.
(۱۲۵۸) (فإن عاد قتل) : ثبوت القتل مع العود عندی محل إشکال.
[ ۲۴۸۲ ] مسألة ۱۳ : قد مر أن من أفطر فی شهر رمضان عالما عامدا إن کان مستحلا فهو مرتد (۱۴۰۰)، بل وکذا إن لم یفطر ولکن کان مستحلا له، وإن لم یکن مستحلا عزر بخمسة وعشرین سوطاً، فإن عاد بعد التعزیر عزر ثانیا فإن عاد کذلک قتل فی الثالثة، والأحوط قتله فی الرابعة.
(۱۴۰۰) (فهو مرتد) : مر الکلام فیه وفیما بعده فی أول کتاب الصوم.