لزوم تقلید از مجتهد در مستحبات و مکروهات
طبق نظر آیت الله سیستانی:
مکلف باید در کارهای مستحب و مکروه نیز از نظر «مرجع تقلید» خود پیروی کند. پس اگر خواست عملی را انجام دهد که استحبابِ آن برای مرجع تقلیدش ثابت نشده است، لازم است آن کار را به امید ثواب (یعنی به قصد رجاء مطلوبیّت) انجام دهد، نه به این نیّت که حتماً مستحب است.
منابع
منهاج الصالحین
ج۱، مسألة ۱: یجب علی کلِّ مکلَّف لم یبلغ رتبة الاجتهاد أن یکون فی جمیع عباداته ومعاملاته وسائر أفعاله وتروکه مقلّداً أو محتاطاً، إلّا أن یحصل له العلم بأنّه لا یلزم من فعله أو ترکه مخالفة لحکم إلزامی ولو مثل حرمة التشریع، أو یکون الحکم من ضروریات الدین أو المذهب - کما فی بعض الواجبات والمحرّمات وکثیر من المستحبّات والمباحات - ویحرز کونه منها بالعلم الوجدانی أو الاطمئنان الحاصل من المناشئ العقلائیة کالشیاع وإخبار الخبیر المطّلع علیها.
عروة الوثقی
ج۱، مسألة ۲۹: کما یجب التقلید فی الواجبات والمحرمات یجب فی المستحبات[۱] والمکروهات والمباحات، بل یجب تعلم حکم کل فعل یصدر منه سواء کان من العبادات أو المعاملات أو العادیات.
- ↑ (فی المستحبات): قد مرّ بیان الضابط فی المسألة (۱)، ثم ان جملة من المستحبات المذکورة فی هذا الکتاب لما کان ثبوتها یبتنی علی قاعدة التسامح فی ادلة السنن فلا بدّ من عدم قصد الورود فی اتیانها وکذا الحال فی المکروهات، وقد ترکنا التعلیق علی کثیر منها اختصاراً، کما لم نعلّق علی کثیر من أحکام العبید والاماء لعدم الابتلاء بها فعلاً.