خونریزی لثه در حال روزه

از ویکی احکام
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۴ توسط Thaniashar (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «== حکم خون بینی و لثه در ماه رمضان == طبق نظر آیت الله سیستانی: اگر لثه روزه‌دار خونریزی کند و خون به‌صورت اتفاقی و بدون قصد وارد حلق شود یا به اندازه‌ای کم باشد که در آب دهان مستهلک (و ازبین‌رفته) شمرده شود، روزه را باطل نمی‌کند. اگر شخص روزه...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

حکم خون بینی و لثه در ماه رمضان

طبق نظر آیت الله سیستانی:

اگر لثه روزه‌دار خونریزی کند و خون به‌صورت اتفاقی و بدون قصد وارد حلق شود یا به اندازه‌ای کم باشد که در آب دهان مستهلک (و ازبین‌رفته) شمرده شود، روزه را باطل نمی‌کند.

اگر شخص روزه‌دار خون‌دماغ شود و به‌واسطه بالاگرفتن سر، اتفاقاً خون وارد حلق او شود، روزه‌اش باطل نمی‌شود.

استفتائات

حکم مراجعه به دندان‌پزشک در ماه رمضان

منابع فقهی

رساله جامع

مسأله ۶۲. اگر فرد در حال روزه خون دماغ گردد و نداند که - مثلاً - بلند کردن سر و مانند آن موجب وارد شدن خون به حلقش می‌شود یا نه و اتّفاقاً و بدون قصد خون وارد حلق گردد، اشکال ندارد و روزه‌ اش صحیح است؛

ولی اگر با اطلاع و توجّه، اقدام به این کار کند، در صورتی که مقدار خون وارد شده به حلق طوری باشد که عرفاً صدق خوردن یا آشامیدن نماید - هرچند کم - روزه‌اش باطل می‌شود.

مسأله ۶۳. فردی که مبتلا به بیماری خونریزی لثه است و می‌داند در حال خواب، خون لثه بی‌اختیار فرو می‌رود، اشکال ندارد و روزه‌اش صحیح است و بیدار ماندن برای پیشگیری از فرو رفتن خون بر وی لازم نیست؛

ولی به محض بیدار شدن چنانچه دهان خونی باشد و خون مستهلک (از بین رفته) محسوب نشود، باید مراقبت کرده خون را بیرون بریزد یا دهان را شستشو دهد و اگر آب دهان خود را که همراه با خون غیر مستهلک است - هرچند به جهت مشقّت فوق‌العاده که معمولاً تحمّل نمی‌شود - عمداً فرو ببرد، روزه‌اش باطل می‌شود؛ ولی اگر خون بدون اختیار فرو رود یا فراموش کند که روزه است و آن را فرو دهد، روزه‌اش صحیح است.

عروه الوثقی

[ ۲۴۶۹ ] مسألة ۱ : إذا امتزج بریقه دم واستهلک فیه یجوز بلعه علی الأقوی، وکذا غیر الدم من المحرمات والمحللات، والظاهر عدم جواز تعمد المزج والاستهلاک للبلع (۱۳۸۲) سواء کان مثل الدم ونحوه من المحرمات أو الماء ونحوه من المحللات، فما ذکرنا من الجواز إنما هو إذا کان ذلک علی وجه الاتفاق.

(۱۳۸۲)(والظاهر عدم جواز تعمد المزج والاستهلاک للبلع) : فیه تأمل إلا إذا عد بسبب تکرره نحوا من الأکل والشرب عرفا .