اذان‌گفتن بچه نابالغ

بر اساس نظر آیت‌الله سیستانی:

اذان‌گفتن کودک نابالغی که ممیّز است، برای نماز جماعت کافی است؛ اما اقامه‌گفتن او برای جماعت، بنابر احتیاط واجب، کفایت نمی‌کند.

منابع فقهی

رساله جامع

مسأله ۱۱۹۵. در اذان، بلوغ شرط نیست و اگر انسان اذان بچّۀ نا‌بالغ ممیّـز را بشنــود یا حکایت نماید یا بچّۀ نا‌بالغ ممیّز برای نماز جماعت اذان بگوید، می‌توان به آن اکتفا نمود، ولی بنابر احتیاط واجب نمی‌توان به اقامۀ بچّۀ نابالغ ممیّز اکتفا کرد.[۲]

شایان ذکر است، اذان و اقامۀ بچّۀ نا‌بالغ ممیّز برای نماز خودش، بی‌اشکال و کافی است.

[۲]. توضیح موارد اکتفا به اذان و اقامۀ دیگران در مسائل بعد ذکر می‌شود.

منهاج الصالحین

بعد از مسئله ۵۶۸

الفصل الثالث: شروطهما

یشترط فیهما أُمور : ....

الثانی والثالث: العقل والإیمان، ولایشترط البلوغ فی الأذان فیجتزأ بأذان الصبی الممیز، ولکن الأحوط لزوماً عدم الاجتزاء بإقامته.

عروة الوثقی

یشترط فی الاذان والاقامة أمور: ....

الثانی: العقل والایمان، وأما البلوغ فالأقوی عدم اعتباره خصوصا فی الاذان وخصوصاً فی الإعلامی، فیجزئ أذان الممیز وإقامته (۳۲۰) إذا سمعه أو حکاه أو فیما لو أتی بهما للجماعة، وأما إجزاؤهما لصلاة نفسه فلا إشکال فیه، وأما الذکوریة فتعتبر فی أذان الاعلام والاذان والاقامة لجماعة الرجال غیر المحارم، ویجزئان لجماعة النساء والمحارم علی إشکال فی الاخیر، والأحوط عدم الاعتداد، نعم الظاهر إجزاء سماع أذانهن (۳۲۱) بشرط عدم الحرمة کما مر، وکذا إقامتهن .

(۳۲۰) (واقامته): فی الاجتزاء باقامته اشکال.

(۳۲۱) (اجزاء سماع اذانهن): مر الاشکال فیه وکذا الحال فی سماع اقامتهن.