روزه‌های حرام: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی احکام
(صفحه‌ای تازه حاوی «طبق نظر آیت الله سیستانی: روزه‌گرفتن در این روزها حرام است: * عید فطر * عید قربان * روزه یوم الشک اول ماه رمضان، به نیت ماه رمضان * روز ۱۱ و ۱۲ و ۱۳ ماه ذوالحجه، برای کسی که در منی باشد * روزه زن شوهردار|روزه...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۳: خط ۳:
روزه‌گرفتن در این روزها [[حرام]] است:
روزه‌گرفتن در این روزها [[حرام]] است:


* [[عید فطر]]
* [[روزه عید فطر و قربان|روزه عید فطر]]
* [[عید قربان]]
* [[روزه عید فطر و قربان|روزه عید قربان]]
* روزه [[یوم الشک (اول ماه رمضان)|یوم الشک اول ماه رمضان]]، به نیت [[ماه رمضان]]
* روزه [[یوم الشک (اول ماه رمضان)|یوم الشک اول ماه رمضان]]، به نیت [[ماه رمضان]]
* روز ۱۱ و ۱۲ و ۱۳ [[ماه ذوالحجه]]، برای کسی که در [[منی]] باشد
* روز ۱۱ و ۱۲ و ۱۳ [[ماه ذوالحجه]]، برای کسی که در [[منی]] باشد
* [[روزه زن شوهردار|روزه زن بدون اجازه شوهر]]
* [[روزه زن شوهردار|روزه زن بدون اجازه شوهر]]
* [[روزه فرزند بدون اجازه والدین|روزه فرزند با اذیت‌شدن والدین]]
* [[روزه فرزند بدون اجازه پدر|روزه فرزند با اذیت‌شدن والدین]]
* روزه‌ای که [[ضرر قابل توجه|ضرر قابل توجهی]] داشته باشد
* روزه‌ای که موجب هلاکت (مرگ) یا [[نقص عضو]] شود
'''همسو''': [[روزه‌های مکروه]] • [[روزه‌های مستحب|روزه‌های مستحبی]]


== استفتائات ==
== استفتائات ==
خط ۱۶: خط ۱۷:


=== توضیح المسائل ===
=== توضیح المسائل ===
مسأله ۱۷۰۷ ـ روزه عید فطر و قربان حرام است و نیز روزی را که انسان نمی‏داند آخر شعبان است یا اوّل ماه رمضان، اگر به نیت اوّل ماه رمضان روزه بگیرد، حرام می‏باشد.
[https://mesb.ir/t-1707 مسئله ۱۷۰۷]. روزه عید فطر و قربان حرام است و نیز روزی را که انسان نمی‏داند آخر شعبان است یا اوّل ماه رمضان، اگر به نیت اوّل ماه رمضان روزه بگیرد، حرام می‏باشد.


مسأله ۱۷۰۸ ـ اگر روزه مستحبی زن با حق استمتاع شوهر منافات داشته باشد حرام است، و همچنین روزه‌ای که واجب است ولی روز معینی ندارد مانند نذر غیر معین، که در این صورت هم ـ بنا بر احتیاط واجب ـ روزه باطل است و از نذر کفایت نمی‌کند، و همچنین است ـ بنا بر احتیاط واجب ـ اگر شوهر، او را از گرفتن روزه مستحبی یا واجب غیر معین نهی نماید، اگرچه با حق او منافات نداشته باشد و احتیاط مستحب آن است که بدون اجازه او روزه مستحبی نگیرد.
[https://mesb.ir/t-1708 مسئله ۱۷۰۸]. اگر روزه مستحبی زن با حق استمتاع شوهر منافات داشته باشد حرام است، و همچنین روزه‌ای که واجب است ولی روز معینی ندارد مانند نذر غیر معین، که در این صورت هم بنا بر احتیاط واجب  روزه باطل است و از نذر کفایت نمی‌کند، و همچنین است  بنا بر احتیاط واجب  اگر شوهر، او را از گرفتن روزه مستحبی یا واجب غیر معین نهی نماید، اگرچه با حق او منافات نداشته باشد و احتیاط مستحب آن است که بدون اجازه او روزه مستحبی نگیرد.


مسأله ۱۷۰۹ ـ روزه مستحبی فرزند، در صورتی که موجب اذیت پدر و مادر شود و این اذیت، از روی شفقت و دلسوزی باشد، حرام است.
[https://mesb.ir/t-1709 مسئله ۱۷۰۹]. روزه مستحبی فرزند، در صورتی که موجب اذیت پدر و مادر شود و این اذیت، از روی شفقت و دلسوزی باشد، حرام است.


مسأله ۱۷۱۰ ـ اگر فرزند بدون اجازه پدر یا مادر روزه مستحبی بگیرد، و در بین روز، پدر یا مادر او را نهی کند، چنانچه مخالفت نمودن فرزند، موجب اذیت آنان شود و این اذیت از روی شفقت و دلسوزی باشد باید افطار نماید.
[https://mesb.ir/t-1710 مسئله ۱۷۱۰]. اگر فرزند بدون اجازه پدر یا مادر روزه مستحبی بگیرد، و در بین روز، پدر یا مادر او را نهی کند، چنانچه مخالفت نمودن فرزند، موجب اذیت آنان شود و این اذیت از روی شفقت و دلسوزی باشد باید افطار نماید.


مسأله ۱۷۱۱ ـ کسی که می‏داند روزه برای او ضرر قابل‌توجهی ندارد، اگرچه دکتر بگوید ضرر دارد، باید روزه بگیرد، و کسی که یقین یا گمان دارد که روزه برایش ضرر قابل‌توجهی دارد، اگرچه دکتر بگوید ضرر ندارد، واجب نیست روزه بگیرد.
[https://mesb.ir/t-1711 مسئله ۱۷۱۱]. کسی که می‏داند روزه برای او ضرر قابل‌توجهی ندارد، اگرچه دکتر بگوید ضرر دارد، باید روزه بگیرد، و کسی که یقین یا گمان دارد که روزه برایش ضرر قابل‌توجهی دارد، اگرچه دکتر بگوید ضرر ندارد، واجب نیست روزه بگیرد.


مسأله ۱۷۱۲ ـ اگر انسان یقین یا اطمینان داشته باشد که روزه برایش ضرر قابل‌توجهی دارد، یا آن را احتمال بدهد، و از آن احتمال ترس برای او پیدا شود، چنانچه احتمال او در نظر عقلا بجا باشد، واجب نیست روزه بگیرد، بلکه اگر آن ضرر موجب هلاکت یا نقص عضو شود روزه حرام است، و در غیر این صورت اگر رجاءً روزه بگیرد و بعد معلوم شود ضرر قابل‌توجهی نداشته، روزه‌اش صحیح است.
[https://mesb.ir/t-1712 مسئله ۱۷۱۲]. اگر انسان یقین یا اطمینان داشته باشد که روزه برایش ضرر قابل‌توجهی دارد، یا آن را احتمال بدهد، و از آن احتمال ترس برای او پیدا شود، چنانچه احتمال او در نظر عقلا بجا باشد، واجب نیست روزه بگیرد، بلکه اگر آن ضرر موجب هلاکت یا نقص عضو شود روزه حرام است، و در غیر این صورت اگر رجاءً روزه بگیرد و بعد معلوم شود ضرر قابل‌توجهی نداشته، روزه‌اش صحیح است.


مسأله ۱۷۱۴ ـ غیر از روزه‌هایی که ذکر شد، روزه‌های حرام دیگری هم هست که در کتاب‌های مفصّل ذکر شده است.
[https://mesb.ir/t-1714 مسئله ۱۷۱۴]. غیر از روزه‌هایی که ذکر شد، روزه‌های حرام دیگری هم هست که در کتاب‌های مفصّل ذکر شده است.


=== رساله جامع ===
=== رساله جامع ===
مسأله ۲۴۴. اکثر روزه‌های حرام از این قرار می‌باشند:
[https://mesb.ir/j2-244 ج۲، مسئله ۲۴۴]. . اکثر روزه‌های حرام از این قرار می‌باشند:


.... ۳. روزۀ وصال؛ مثل اینکه فرد یک شبانه‌روز از اذان صبح تا سحر روز بعد به نیّت روزه، روزه بگیرد، یا دو شبانه روز را بدون اینکه دربین آن افطار کند، روزه بگیرد؛ ولی اگر فرد افطار کردن را تا سحرگاه شب بعد یا تا شب دوّم، بدون نیّت روزه به تأخیر بیندازد، اشکال ندارد، هرچند احتیاط مستحب آن است که بدون قصد روزه نیز افطار کردن را تا سحرگاه به تأخیر نیندازد.
'''1.''' روزه گرفتن در روز عید فطر و عید قربان.  
 
'''۲.''' روزی را که انسان نمی‌داند آخر ماه شعبان است یا اوّل ماه رمضان، به نیّت اوّل ماه مبارک رمضان.
 
'''۳.''' روزۀ وصال؛ مثل اینکه فرد یک شبانه‌روز از اذان صبح تا سحر روز بعد به نیّت روزه، روزه بگیرد، یا دو شبانه روز را بدون اینکه دربین آن افطار کند، روزه بگیرد؛ ولی اگر فرد افطار کردن را تا سحرگاه شب بعد یا تا شب دوّم، بدون نیّت روزه به تأخیر بیندازد، اشکال ندارد، هرچند احتیاط مستحب آن است که بدون قصد روزه نیز افطار کردن را تا سحرگاه به تأخیر نیندازد.
 
'''۴.''' روزۀ مستحبّی زوجه یا روزۀ‌ واجب غیر معیّن وی - مانند روزۀ نذر یا روزۀ استیجاری غیر معیّن<ref>همچنین است حکم نسبت به روزۀ قضای ماه رمضان خودش، در صورتی که شوهرش قبل از ظهر از وی مطالبۀ تمکین نماید. </ref> - چنانچه با حقّ واجب بهره‌وری جنسی شوهرش(حقّ استمتاع) ناسازگار باشد، حرام است و بنابر احتیاط واجب، روزه‌اش باطل است.
 
بلکه حکم مذکور در موردی که شوهر، زن را از گرفتن روزۀ مستحبّی یا واجب غیر معیّن نهی نماید، هرچند با حقّ او ناسازگار نباشد نیز بنابر احتیاط واجب جاری است و احتیاط مستحب آن است که زن مطلقاً بدون اجازۀ شوهر، روزۀ مستحبّی یا واجب غیر معیّن نگیرد.
 
'''۵.''' روزۀ مستحبّی فرزند،<ref>این حکم، شامل روزۀ  نذر معیّن یا غیر معیّن (روزۀ مستحبی که با نذر واجب می‌شود) و نیز سایر روزه‌های واجب غیر معیّن - مانند روزۀ قضا یا روزۀ استیجاری غیر معیّن - نیز می‌شود؛ بنابراین، اگر چنین روزه‌ای موجب اذیّت پدر و مادر شود و این اذیّت، از روی دلسوزی باشد، روزۀ مذکور حرام است. </ref> در صورتی که موجب اذیّت پدر یا مادر شود و این اذیّت، از روی دلسوزی باشد و اگر فرزند بدون اجازۀ پدر یا مادر، روزۀ مستحبّی بگیرد و در بین روز، پدر یا مادر مطلّع شده و او را نهی کند، چنانچه مخالفت نمودن فرزند موجب اذیّت آنان شود و این اذیّت، از روی دلسوزی باشد، مخالفت با آنان حرام است و باید افطار نماید.
 
'''۶.''' روزه‌ای که برای فرد ضرر دارد و آن ضرر به گونه‌ای است که موجب مرگ یا ضرر شدید همچون مرگ مغزی، قطع یا نقص اعضا یا از بین رفتن برخی از حواس مانند نابینایی ‌شود.<ref>شایان ذکر است، همچنان که قبلاً ذکر شد، اگر انسان یقین یا اطمینان یا گمان داشته باشد روزه برایش ضرر قابل توجّهی دارد که معمولاً تحمّل نمی‌شود یا احتمال معقول آن را دهد طوری که چنین احتمالی منشأ خوف (ترس) برایش‌شود، روزه‌اش صحیح نمی‌باشد، هرچند ضرر مذکور به حدّ حرمت نرسد و منظور از ضرر حرام، ضرری است که موجب هلاكت و مرگ، مرگ مغزی، قطع یا نقص اعضا و مانند آن باشد. </ref>
 
غیر از روزه‌هایی که گفته شد، روزه‌های حرام دیگری هم هست که در سایر کتب به‌طور مفصّل ذکر شده است.  


=== منهاج الصالحین ===
=== منهاج الصالحین ===
مسألة ۱۰۶۶: یحرم صوم العیدین، وأیام التشریق لمن کان بمنی ناسکاً کان أم لا، ویوم الشک علی أنّه من شهر رمضان، ونذر المعصیة بأن ینذر الصوم علی تقدیر فعل الحرام شکراً، أمّا زجراً فلا بأس به، وصوم الوصال وهو صوم یوم ولیلة إلی السحر أو صوم یومین بلا إفطار فی البین.  
[https://mesb.ir/m1-1066 ج۱، مسألة ۱۰۶۶]: یحرم صوم العیدین، وأیام التشریق لمن کان بمنی ناسکاً کان أم لا، ویوم الشک علی أنّه من شهر رمضان، ونذر المعصیة بأن ینذر الصوم علی تقدیر فعل الحرام شکراً، أمّا زجراً فلا بأس به، وصوم الوصال وهو صوم یوم ولیلة إلی السحر أو صوم یومین بلا إفطار فی البین.  


ولا بأس بتأخیر الإفطار ولو إلی اللیلة الثانیة إذا لم ‏یکن عن نیة الصوم، والأحوط استحباباً اجتنابه.
ولا بأس بتأخیر الإفطار ولو إلی اللیلة الثانیة إذا لم ‏یکن عن نیة الصوم، والأحوط استحباباً اجتنابه.


=== عروه الوثقی ===
=== عروه الوثقی ===
[ ۲۵۰۱ ] مسألة ۱ : لا یشرع الصوم فی اللیل، ولا صوم مجموع اللیل والنهار، بل ولا إدخال جزء من اللیل فیه إلا بقصد المقدمیة.
[https://mesb.ir/o2-2501 <nowiki>[ ۲۵۰۱ ] مسألة ۱</nowiki>]: لا یشرع الصوم فی اللیل، ولا صوم مجموع اللیل والنهار، بل ولا إدخال جزء من اللیل فیه إلا بقصد المقدمیة.


بعد از مساله 2558
بعد از [https://mesb.ir/o2-2588 مساله ۲۵۸۸]


فصل (فی أقسام الصوم)
فصل (فی أقسام الصوم)


أقسام الصوم أربعة :
أقسام الصوم أربعة:


واجب، وندب، ومکروه کراهة عبادة، ومحظور .... وأما المحظور (۱۵۲۲) منه: ففی مواضع أیضاً:
واجب، وندب، ومکروه کراهة عبادة، ومحظور .... وأما المحظور <ref>(وأما المحظور): بالمعنی الأعم من المحظور ذاتا أو تشریعا، وکذا المحظور بالعرض لانطباق عنوان محرم علیه أو ملازمته له اتفاقا والفساد فی الشق الأخیر محل تأمل.</ref> منه: ففی مواضع أیضاً:


أحدها: صوم العیدین الفطر والأضحی، وإن کان عن کفارة القتل فی أشهر الحرم، والقول بجوازه للقاتل شاذ والروایة الدالة علیه ضعیفة سندا ودلالة (۱۵۲۳) .
أحدها: صوم العیدین الفطر والأضحی، وإن کان عن کفارة القتل فی أشهر الحرم، والقول بجوازه للقاتل شاذ والروایة الدالة علیه ضعیفة سندا ودلالة <ref>(ضعیفة سندا ودلالة): بل هی معتبرة ببعض طرقها ولکنها لا تخلو عن اضطراب فی المتن وغموض فی المراد.</ref> .


الثانی: صوم أیام التشریق وهی الحادی عشر والثانی عشر والثالث عشر من ذی الحجة لمن کان بمنی، ولا فرق علی الأقوی بین الناسک وغیره.
الثانی: صوم أیام التشریق وهی الحادی عشر والثانی عشر والثالث عشر من ذی الحجة لمن کان بمنی، ولا فرق علی الأقوی بین الناسک وغیره.
خط ۶۳: خط ۷۸:
السادس: صوم الوصال، وهو صوم یوم ولیلة إلی السحر، أو صوم یومین بلا إفطار فی البین وأما لو أخر الإفطار إلی السحر أو إلی اللیلة الثانیة مع عدم قصد جعل ترکه جزءاً من الصوم فلا بأس به، وإن کان الأحوط عدم التأخیر إلی السحر مطلقا.
السادس: صوم الوصال، وهو صوم یوم ولیلة إلی السحر، أو صوم یومین بلا إفطار فی البین وأما لو أخر الإفطار إلی السحر أو إلی اللیلة الثانیة مع عدم قصد جعل ترکه جزءاً من الصوم فلا بأس به، وإن کان الأحوط عدم التأخیر إلی السحر مطلقا.


السابع: صوم الزوجة (۱۵۲۴) مع المزاحمة لحق الزوج، والأحوط ترکه بلا إذن منه، بل لا یترک الاحتیاط مع نهیه عنه وإن لم یکن مزاحما لحقه.
السابع: صوم الزوجة <ref>(صوم الزوجة): هذا یشمل صوم التطوع والواجب غیر المعین وحرمته من الشق الأخیر الذی أشیر إلیه فی التعلیق الأسبق وکذا الحال فی المملوک</ref>مع المزاحمة لحق الزوج، والأحوط ترکه بلا إذن منه، بل لا یترک الاحتیاط مع نهیه عنه وإن لم یکن مزاحما لحقه.


الثامن: صوم المملوک مع المزاحمة لحق المولی، والأحوط ترکه من دون إذنه، بل لا یترک الاحتیاط مع نهیه.
الثامن: صوم المملوک مع المزاحمة لحق المولی، والأحوط ترکه من دون إذنه، بل لا یترک الاحتیاط مع نهیه.
خط ۷۴: خط ۸۹:


الثانی عشر: صوم الدهر حتی العیدین علی ما فی الخبر، وإن کان یمکن أن یکون من حیث اشتماله علیهما لا لکونه صوم الدهر من حیث هو.
الثانی عشر: صوم الدهر حتی العیدین علی ما فی الخبر، وإن کان یمکن أن یکون من حیث اشتماله علیهما لا لکونه صوم الدهر من حیث هو.
[[رده:بحث روزه]]
[[رده:محرمات]]
[[رده:روزه حرام]]


(۱۵۲۲) (وأما المحظور): بالمعنی الأعم من المحظور ذاتا أو تشریعا، وکذا المحظور بالعرض لانطباق عنوان محرم علیه أو ملازمته له اتفاقا والفساد فی الشق الأخیر محل تأمل.
{{بحث روزه}}
 
(۱۵۲۳) (ضعیفة سندا ودلالة): بل هی معتبرة ببعض طرقها ولکنها لا تخلو عن اضطراب فی المتن وغموض فی المراد.
 
(۱۵۲۴) (صوم الزوجة): هذا یشمل صوم التطوع والواجب غیر المعین وحرمته من الشق الأخیر الذی أشیر إلیه فی التعلیق الأسبق وکذا الحال فی المملوک.
[[رده:بحث روزه]]
[[رده:حرام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۳۸

طبق نظر آیت الله سیستانی:

روزه‌گرفتن در این روزها حرام است:

همسو: روزه‌های مکروهروزه‌های مستحبی

استفتائات

منابع فقهی

توضیح المسائل

مسئله ۱۷۰۷. روزه عید فطر و قربان حرام است و نیز روزی را که انسان نمی‏داند آخر شعبان است یا اوّل ماه رمضان، اگر به نیت اوّل ماه رمضان روزه بگیرد، حرام می‏باشد.

مسئله ۱۷۰۸. اگر روزه مستحبی زن با حق استمتاع شوهر منافات داشته باشد حرام است، و همچنین روزه‌ای که واجب است ولی روز معینی ندارد مانند نذر غیر معین، که در این صورت هم بنا بر احتیاط واجب  روزه باطل است و از نذر کفایت نمی‌کند، و همچنین است  بنا بر احتیاط واجب  اگر شوهر، او را از گرفتن روزه مستحبی یا واجب غیر معین نهی نماید، اگرچه با حق او منافات نداشته باشد و احتیاط مستحب آن است که بدون اجازه او روزه مستحبی نگیرد.

مسئله ۱۷۰۹. روزه مستحبی فرزند، در صورتی که موجب اذیت پدر و مادر شود و این اذیت، از روی شفقت و دلسوزی باشد، حرام است.

مسئله ۱۷۱۰. اگر فرزند بدون اجازه پدر یا مادر روزه مستحبی بگیرد، و در بین روز، پدر یا مادر او را نهی کند، چنانچه مخالفت نمودن فرزند، موجب اذیت آنان شود و این اذیت از روی شفقت و دلسوزی باشد باید افطار نماید.

مسئله ۱۷۱۱. کسی که می‏داند روزه برای او ضرر قابل‌توجهی ندارد، اگرچه دکتر بگوید ضرر دارد، باید روزه بگیرد، و کسی که یقین یا گمان دارد که روزه برایش ضرر قابل‌توجهی دارد، اگرچه دکتر بگوید ضرر ندارد، واجب نیست روزه بگیرد.

مسئله ۱۷۱۲. اگر انسان یقین یا اطمینان داشته باشد که روزه برایش ضرر قابل‌توجهی دارد، یا آن را احتمال بدهد، و از آن احتمال ترس برای او پیدا شود، چنانچه احتمال او در نظر عقلا بجا باشد، واجب نیست روزه بگیرد، بلکه اگر آن ضرر موجب هلاکت یا نقص عضو شود روزه حرام است، و در غیر این صورت اگر رجاءً روزه بگیرد و بعد معلوم شود ضرر قابل‌توجهی نداشته، روزه‌اش صحیح است.

مسئله ۱۷۱۴. غیر از روزه‌هایی که ذکر شد، روزه‌های حرام دیگری هم هست که در کتاب‌های مفصّل ذکر شده است.

رساله جامع

ج۲، مسئله ۲۴۴. . اکثر روزه‌های حرام از این قرار می‌باشند:

1. روزه گرفتن در روز عید فطر و عید قربان.

۲. روزی را که انسان نمی‌داند آخر ماه شعبان است یا اوّل ماه رمضان، به نیّت اوّل ماه مبارک رمضان.

۳. روزۀ وصال؛ مثل اینکه فرد یک شبانه‌روز از اذان صبح تا سحر روز بعد به نیّت روزه، روزه بگیرد، یا دو شبانه روز را بدون اینکه دربین آن افطار کند، روزه بگیرد؛ ولی اگر فرد افطار کردن را تا سحرگاه شب بعد یا تا شب دوّم، بدون نیّت روزه به تأخیر بیندازد، اشکال ندارد، هرچند احتیاط مستحب آن است که بدون قصد روزه نیز افطار کردن را تا سحرگاه به تأخیر نیندازد.

۴. روزۀ مستحبّی زوجه یا روزۀ‌ واجب غیر معیّن وی - مانند روزۀ نذر یا روزۀ استیجاری غیر معیّن[۱] - چنانچه با حقّ واجب بهره‌وری جنسی شوهرش(حقّ استمتاع) ناسازگار باشد، حرام است و بنابر احتیاط واجب، روزه‌اش باطل است.

بلکه حکم مذکور در موردی که شوهر، زن را از گرفتن روزۀ مستحبّی یا واجب غیر معیّن نهی نماید، هرچند با حقّ او ناسازگار نباشد نیز بنابر احتیاط واجب جاری است و احتیاط مستحب آن است که زن مطلقاً بدون اجازۀ شوهر، روزۀ مستحبّی یا واجب غیر معیّن نگیرد.

۵. روزۀ مستحبّی فرزند،[۲] در صورتی که موجب اذیّت پدر یا مادر شود و این اذیّت، از روی دلسوزی باشد و اگر فرزند بدون اجازۀ پدر یا مادر، روزۀ مستحبّی بگیرد و در بین روز، پدر یا مادر مطلّع شده و او را نهی کند، چنانچه مخالفت نمودن فرزند موجب اذیّت آنان شود و این اذیّت، از روی دلسوزی باشد، مخالفت با آنان حرام است و باید افطار نماید.

۶. روزه‌ای که برای فرد ضرر دارد و آن ضرر به گونه‌ای است که موجب مرگ یا ضرر شدید همچون مرگ مغزی، قطع یا نقص اعضا یا از بین رفتن برخی از حواس مانند نابینایی ‌شود.[۳]

غیر از روزه‌هایی که گفته شد، روزه‌های حرام دیگری هم هست که در سایر کتب به‌طور مفصّل ذکر شده است.

منهاج الصالحین

ج۱، مسألة ۱۰۶۶: یحرم صوم العیدین، وأیام التشریق لمن کان بمنی ناسکاً کان أم لا، ویوم الشک علی أنّه من شهر رمضان، ونذر المعصیة بأن ینذر الصوم علی تقدیر فعل الحرام شکراً، أمّا زجراً فلا بأس به، وصوم الوصال وهو صوم یوم ولیلة إلی السحر أو صوم یومین بلا إفطار فی البین.

ولا بأس بتأخیر الإفطار ولو إلی اللیلة الثانیة إذا لم ‏یکن عن نیة الصوم، والأحوط استحباباً اجتنابه.

عروه الوثقی

[ ۲۵۰۱ ] مسألة ۱: لا یشرع الصوم فی اللیل، ولا صوم مجموع اللیل والنهار، بل ولا إدخال جزء من اللیل فیه إلا بقصد المقدمیة.

بعد از مساله ۲۵۸۸

فصل (فی أقسام الصوم)

أقسام الصوم أربعة:

واجب، وندب، ومکروه کراهة عبادة، ومحظور .... وأما المحظور [۴] منه: ففی مواضع أیضاً:

أحدها: صوم العیدین الفطر والأضحی، وإن کان عن کفارة القتل فی أشهر الحرم، والقول بجوازه للقاتل شاذ والروایة الدالة علیه ضعیفة سندا ودلالة [۵] .

الثانی: صوم أیام التشریق وهی الحادی عشر والثانی عشر والثالث عشر من ذی الحجة لمن کان بمنی، ولا فرق علی الأقوی بین الناسک وغیره.

الثالث: صوم یوم الشک فی أنه من شعبان أو رمضان بنیة أنه من رمضان، وأما بنیة أنه من شعبان فلا مانع منه کما مر.

الرابع: صوم وفاء نذر المعصیة، بأن ینذر الصوم إذا تمکن من الحرام الفلانی أو إذا ترک الواجب الفلانی یقصد بذلک الشکر علی تیسره، وأما إذا کان بقصد الزجر عنه فلا بأس به، نعم یلحق بالأول فی الحرمة ما إذا نذر الصوم زجرا عن طاعة صدرت منه أو عن معصیة ترکها.

الخامس: صوم الصمت، بأن ینوی فی صومه السکوت عن الکلام فی تمام النهار أو بعضه بجعله فی نیته من قیود صومه، وأما إذا لم یجعله قیدا وإن صمت فلا بأس به، وإن کان فی حال النیة بانیا علی ذلک إذا لم یجعل الکلام جزء من المفطرات وترکه قیدا فی صومه.

السادس: صوم الوصال، وهو صوم یوم ولیلة إلی السحر، أو صوم یومین بلا إفطار فی البین وأما لو أخر الإفطار إلی السحر أو إلی اللیلة الثانیة مع عدم قصد جعل ترکه جزءاً من الصوم فلا بأس به، وإن کان الأحوط عدم التأخیر إلی السحر مطلقا.

السابع: صوم الزوجة [۶]مع المزاحمة لحق الزوج، والأحوط ترکه بلا إذن منه، بل لا یترک الاحتیاط مع نهیه عنه وإن لم یکن مزاحما لحقه.

الثامن: صوم المملوک مع المزاحمة لحق المولی، والأحوط ترکه من دون إذنه، بل لا یترک الاحتیاط مع نهیه.

التاسع: صوم الولد مع کونه موجبا لتألم الوالدین وأذیتهما.

العاشر: صوم المریض ومن کان یضره الصوم.

الحادی عشر: صوم المسافر إلا فی الصور المستثناة علی ما مر.

الثانی عشر: صوم الدهر حتی العیدین علی ما فی الخبر، وإن کان یمکن أن یکون من حیث اشتماله علیهما لا لکونه صوم الدهر من حیث هو.

  1. همچنین است حکم نسبت به روزۀ قضای ماه رمضان خودش، در صورتی که شوهرش قبل از ظهر از وی مطالبۀ تمکین نماید.
  2. این حکم، شامل روزۀ  نذر معیّن یا غیر معیّن (روزۀ مستحبی که با نذر واجب می‌شود) و نیز سایر روزه‌های واجب غیر معیّن - مانند روزۀ قضا یا روزۀ استیجاری غیر معیّن - نیز می‌شود؛ بنابراین، اگر چنین روزه‌ای موجب اذیّت پدر و مادر شود و این اذیّت، از روی دلسوزی باشد، روزۀ مذکور حرام است.
  3. شایان ذکر است، همچنان که قبلاً ذکر شد، اگر انسان یقین یا اطمینان یا گمان داشته باشد روزه برایش ضرر قابل توجّهی دارد که معمولاً تحمّل نمی‌شود یا احتمال معقول آن را دهد طوری که چنین احتمالی منشأ خوف (ترس) برایش‌شود، روزه‌اش صحیح نمی‌باشد، هرچند ضرر مذکور به حدّ حرمت نرسد و منظور از ضرر حرام، ضرری است که موجب هلاكت و مرگ، مرگ مغزی، قطع یا نقص اعضا و مانند آن باشد.
  4. (وأما المحظور): بالمعنی الأعم من المحظور ذاتا أو تشریعا، وکذا المحظور بالعرض لانطباق عنوان محرم علیه أو ملازمته له اتفاقا والفساد فی الشق الأخیر محل تأمل.
  5. (ضعیفة سندا ودلالة): بل هی معتبرة ببعض طرقها ولکنها لا تخلو عن اضطراب فی المتن وغموض فی المراد.
  6. (صوم الزوجة): هذا یشمل صوم التطوع والواجب غیر المعین وحرمته من الشق الأخیر الذی أشیر إلیه فی التعلیق الأسبق وکذا الحال فی المملوک