طبق نظر آیت الله سیستانی:
فردی که روزۀ قضای ماه رمضان بر عهده دارد و می‌‌خواهد روزۀ مستحبّی نذر کند، در صورتی که روز آن را معیّن نکند، یا آن را معیّن کند درحالی‌که فرصت کافی و امکان انجام روزۀ قضا، قبل از روزۀ نذر، وجود داشته باشد، نذرش صحیح است؛ ولی در هر دو صورت جایز نیست روزۀ نذر را قبل از روزۀ قضا انجام دهد.
امّا اگر روزۀ معیّن نذر کند و فرصت و امکان برای انجام روزۀ قضا قبل از انجام روزه نذر وجود نداشته باشد، نذرش باطل است.
نذرکردن مکلف در حالی که روزه قضا دارد:
- نذر مطلق: نذر صحیح است
- نذر معین:
- پیش از رسیدن زمان نذر، فرصت برای قضا روزه‌ها دارد: نذر صحیح است
- پیش از رسیدن زمان نذر، فرصت برای قضا روزه‌ها ندارد: نذر باطل است
* در صورت صحت نذر، باید روزه قضا پیش از روزه نذر انجام شود.
همسو: روزه مستحبی با داشتن روزه قضا
استفتائات
منابع فقهی
رساله جامع
مسأله ۲۳۹. کسی که روزۀ قضای دیگری غیر از قضای ماه مبارک رمضان - مثل قضای روزۀ نذر معین - بر عهده دارد، میتواند روزۀ مستحبّی بگیرد.
مسأله ۲۴۰. کسی که روزۀ کفّاره دارد، میتواند روزۀ مستحبّی بگیرد. همچنین، کسی که برای به‌جا آوردن روزۀ واجب میتّی اجیر شده، چنانچه روزۀ مستحبّی بگیرد اشکال ندارد و نیز کسی که روزۀ قضا یا روزۀ کفّاره از خودش دارد، میتواند روزۀ قضای استیجاری یا مجّانی برای میّت انجام دهد. [پپپ: کسی که روزۀ قضای ماه رمضان به عهده دارد میتواند برای روزۀ قضای ماه رمضان احتیاطی از طرف میّت اجیر شود ولی در این صورت اگر ذمّۀ متوفّی به روزۀ قضای ماه رمضان مشغول نبوده، روزۀ مستحبی برایش حساب نمی‌شود؛ امّا کسی که ذمّه‌اش به روزۀ قضا مشغول نیست، اگر احتیاطاً برای متوفّی روزه بگیرد در صورتی که ذمّۀ منوب عنه مشغول به روزۀ قضا نبوده، روزۀ مستحبی برای متوفّی حساب می‌شود، لذا مناسب است فردی که روزۀ قضای ماه رمضان به عهده دارد، اجیر برای روزۀ قضای احتیاطی نشود.]
مسأله ۲۴۱. فردی که روزۀ قضای ماه رمضان بر عهده دارد و می‌‌خواهد نذر روزۀ مستحبّی کند، در صورتی که روز آن را معیّن نکند، یا آنکه آن را معیّن کند در حالی که فرصت کافی و امکان انجام روزۀ قضا، قبل از روزۀ نذر، وجود داشته باشد، نذرش صحیح است؛ ولی در هر دو صورت جایز نیست روزۀ نذر را قبل از روزۀ قضا انجام دهد؛
امّا اگر نذر روزۀ معیّن کند و فرصت و امکان برای انجام روزۀ قضا قبل از انجام روزه نذر وجود نداشته باشد، نذرش باطل است.
منهاج الصالحین
مسألة ۹۷۵: یکفی فی صحّة صوم رمضان وقوعه فیه، ولا یعتبر قصد عنوانه، ولکن الأحوط استحباباً قصده ولو إجمالاً بأن ینوی الصوم المشروع غداً، ومثله فی ذلک الصوم المندوب فیتحقّق إذا نوی صوم غد قربة إلی الله تعالی إذا کان الزمان صالحاً لوقوعه فیه وکان الشخص ممّن یجوز له التطوّع بأن لم یکن مسافراً ولم یکن علیه قضاء شهر رمضان، وکذلک الحال فی المنذور بجمیع أقسامه، إلّا إذا کان مقیداً بعنوان قصدی کالصوم شکراً أو زجراً، ومثله القضاء والکفّارة ففی مثل ذلک إذا لم یقصد المعین لم یقع، نعم إذا قصد ما فی الذمّة وکان واحداً أجزأ عنه.
مسألة ۱۰۳۵: لا یجوز التطوّع بالصوم - وإن کان منذوراً - لمن علیه قضاء شهر رمضان، نعم إذا نسی أو جهل أنّ علیه قضاءه فصام تطوّعاً فذکر أو علم بعد الفراغ صحّ صومه.
ویجوز التطوّع لمن علیه صوم واجب لکفّارة أو قضاء منذور أو إجارة أو نحوها، کما أنّه یجوز أن یصوم الفریضة عن غیره وإن کان علیه قضاء شهر رمضان.
عروه الوثقی
[ ۲۵۰۴ ] مسألة ۳ : یشترط فی صحة الصوم المندوب مضافا إلی ما ذکر أن لا یکون علیه صوم واجب
(۱۴۳۹) من قضاء أو نذر أو کفارة أو نحوها مع التمکن من أدائه، وأما مع عدم التمکن منه کما إذا کان مسافرا وقلنا بجواز الصوم المندوب فی السفر أو کان فی المدینة وأراد صیام ثلاثة أیام للحاجة فالأقوی صحته (۱۴۴۰)، وکذا إذا نسی الواجب وأتی بالمندوب فإن الأقوی صحته إذا تذکر بعد الفراغ، وأما إذا تذکر فی الأثناء قطع ویجوز تجدید النیة حینئذ للواجب مع بقاء محلها کما إذا کان قبل الزوال، ولو نذر التطوع علی الإطلاق صح وإن کان علیه واجب، فیجوز أن یأتی بالمنذور قبله (۱۴۴۱) بعد ما صار واجبا وکذا لو نذر أیاما معینة یمکن إتیان الواجب قبلها، وأما لو نذر أیاما معینة لا یمکن إتیان الواجب قبلها ففی صحته إشکال (۱۴۴۲) من أنه بعد النذر یصیر واجبا ومن أن التطوع قبل الفریضة غیر جائز فلا یصح نذره، ولا یبعد أن یقال أنه لا یجوز بوصف التطوع وبالنذر یخرج عن الوصف ویکفی فی رجحان متعلق النذر رجحانه ولو بالنذر، وبعبارة أخری المانع هو وصف الندب وبالنذر یرتفع المانع.
(۱۴۳۹) (أن لا یکون علیه صوم واجب) علی الاحوط الاولی فی غیر قضاء شهر رمضان.
(۱۴۴۰) (فالأقوی صحته) : فیه إشکال.
(۱۴۴۱) (فیجوز أن یأتی بالمنذور قبله) : بل لا یجوز إذا کان الواجب قضاء شهر رمضان وکذا الحال فیما بعده.
(۱۴۴۲) (ففی صحته إشکال) : بل منع کما مر وجهه فی کتاب الصلاة.