طبق نظر آیت الله سیستانی:
فروبردن اخلاط سر و سینه، هرچند وارد فضای دهان شده باشد، روزه را باطل نمی‌کند.
اگر به‌واسطۀ تصورکردن شیء ترش و مانند آن، آب زیادی در دهان روزه‌دار جمع شود، فروبردنِ آن روزه را باطل نمی‌کند.
استفتائات
منابع فقهی
توضیح المسائل
مسأله ۱۵۵۸ ـ فرو بردن آب دهان، هرچند به علّت تصوّر کردن ترشی و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمی‌کند.
مسأله ۱۵۵۹ ـ فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضای دهان نرسیده اشکال ندارد، بلکه اگر داخل فضای دهان شود و آن را فرو ببرد، هم روزه‌‌اش باطل نمی‌شود؛ هرچند احتیاط مستحب است که آن را فرو نبرد.
رساله جامع
مسأله ۵۶. فرو بردن آب دهان، هرچند به علّت تصوّر کردن ترشی و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمی‌کند.
مسأله ۵۷. فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا زمانی که به فضای دهان نرسیده باشد، اشکال ندارد؛ بلکه اگر داخل فضای دهان شود و آن را فرو ببرد، باز هم روزه‌‌اش باطل نمی‌شود، هرچند احتیاط مستحب است که آن را فرو نبرد.
المسائل المنتخبه
(مسألة ۴۹۲): یجوز للصائم بلع ریقه اختیاراً ما لم یخرج من فضاء فمه، بل یجوز له جمعه فی فضائه ثُمَّ بلعه.
(مسألة ۴۹۳): لا بأس علی الصائم أن یبلع ما یخرج من صدره أو ینزل من رأسه من الأخلاط ما لم یصل إلی فضاء الفم، وإلّا فالأحوط استحباباً ترکه.
منهاج الصالحین
مسألة ۹۸۳: الأحوط استحباباً عدم ابتلاع ما یخرج من الصدر أو ینزل من الرأس من الخلط إذا وصل إلی فضاء الفم، أمّا إذا لم یصل إلی فضاء الفم فلا إشکال فیه.
مسألة ۹۸۴: لا بأس بابتلاع البصاق المجتمع فی الفم وإن کان کثیراً وکان اجتماعه باختیاره کتذکر الحامض مثلاً.
عروه الوثقی
[ ۲۳۸۵ ] مسألة ۲ : لا بأس ببلع البصاق وإن کان کثیرا مجتمعا، بل وإن کان اجتماعه بفعل ما یوجبه کتذکر الحامض مثلا، لکن الأحوط الترک فی صورة الاجتماع خصوصا مع تعمد السبب.
[ ۲۳۸۶ ] مسألة ۳ : لا بأس بابتلاع ما یخرج من الصدر من الخلط وما ینزل من الرأس ما لم یصل إلی فضاء الفم، بل الأقوی جواز الجر من الرأس إلی الحلق، وإن کان الأحوط ترکه، وأما ما وصل منهما إلی فضاء الفم فلا یترک الاحتیاط (۱۲۹۹) فیه بترک الابتلاع.
(۱۲۹۹) (فلا یترک الاحتیاط) : لا یبعد جواز ترکه.