Thaniashar (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «اگر انسان به علّت بیماری، روزۀ ماه رمضان را نگیرد و بیماری او تا ماه رمضان سال بعد طول بکشد، به‌گونه‌‌ای که در تمامی ایّام سال نتواند روزه بگیرد، قضای روزه‌هایی را که نگرفته بر او واجب نیست؛ ولی باید برای هر روز یک مُدّ (تقر...» ایجاد کرد) |
Thaniashar (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اگر انسان [[ضررداشتن روزه|به علّت بیماری]]، روزۀ ماه رمضان را نگیرد و بیماری او تا ماه رمضان سال بعد طول بکشد، به‌گونه‌‌ای که در تمامی ایّام سال نتواند روزه بگیرد، قضای روزه‌هایی را که نگرفته بر او واجب نیست؛ ولی باید برای هر روز یک مُدّ (تقریباً ۷۵۰ گرم) طعام (یعنی گندم یا جو یا نان یا برنج و مانند اینها) به فقیر بدهد که آن را «'''فدیه سالانه'''» هم می‌نامند. | اگر انسان [[ضررداشتن روزه|به علّت بیماری]]، روزۀ ماه رمضان را نگیرد و بیماری او تا ماه رمضان سال بعد طول بکشد، به‌گونه‌‌ای که در تمامی ایّام سال نتواند روزه بگیرد، قضای روزه‌هایی را که نگرفته بر او واجب نیست؛ ولی باید برای هر روز یک مُدّ (تقریباً ۷۵۰ گرم) طعام (یعنی گندم یا جو یا نان یا برنج و مانند اینها) به فقیر بدهد که آن را «'''فدیه سالانه'''» هم می‌نامند. | ||
و همچنین مکلفی که در مناطقی مانند قطب شمال زندگی می‌کند ([[روزه در قطب شمال و جنوب|با شرایط خاصّ خود]]). | |||
'''همسو''': [[فدیه روزانه]] | '''همسو''': [[فدیه روزانه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۵
اگر انسان به علّت بیماری، روزۀ ماه رمضان را نگیرد و بیماری او تا ماه رمضان سال بعد طول بکشد، به‌گونه‌‌ای که در تمامی ایّام سال نتواند روزه بگیرد، قضای روزه‌هایی را که نگرفته بر او واجب نیست؛ ولی باید برای هر روز یک مُدّ (تقریباً ۷۵۰ گرم) طعام (یعنی گندم یا جو یا نان یا برنج و مانند اینها) به فقیر بدهد که آن را «فدیه سالانه» هم می‌نامند.
و همچنین مکلفی که در مناطقی مانند قطب شمال زندگی می‌کند (با شرایط خاصّ خود).
همسو: فدیه روزانه