اگر انسان به علّت بیماری، روزۀ ماه رمضان را نگیرد و بیماری او تا ماه رمضان سال بعد طول بکشد، به‌گونه‌‌ای که در تمامی ایّام سال نتواند روزه بگیرد، قضای روزه‌هایی را که نگرفته بر او واجب نیست؛ ولی باید برای هر روز یک مُدّ (تقریباً ۷۵۰ گرم) طعام (یعنی گندم یا جو یا نان یا برنج و مانند اینها) به فقیر بدهد که آن را «فدیه سالانه» هم می‌نامند.
و همچنین مکلفی که در مناطقی مانند قطب شمال زندگی می‌کند (با شرایط خاصّ خود).
همسو: فدیه روزانه