طبق نظر آیت الله سیستانی:
قضای روزه بر این افراد لازم نیست:
- مریضی که بیماری‌اش تا رمضان سال بعد طول بکشد؛
- مریضی که بیماری‌اش تا زمان وفات ادامه داشته باشد یا به جهت عذر دیگری نتوانسته باشد قضای روزه را به‌جا آورد؛
- شخصی که به‌جهت بیماری عطش روزه نگرفته است؛
- روزه قضای غیر ماه رمضان پدر بر پسر بزرگ‌تر؛
- خانمی که به‌جهت حیض یا نفاس روزه نگرفته و پیش از آنکه بتواند قضای روزه‌هایش را به‌جا آورد از دنیا برود؛
- شخصی که در تمام روز بیهوش بوده است؛
- دیوانه‌ای که عاقل شود؛
- کافری که مسلمان شود؛
- مسلمان غیر شیعه‌ای که شیعه شود (در صورتی که روزه‌ها را موافق مذهب خود به‌جا آورده باشد)؛
- شخصی که پس از تحقیق شرعی نسبت به اذان صبح، مبطلی را انجام داده، بعداً متوجه شده که صبح بوده است (در این فرض روزه‌اش صحیح است و قضا ندارد)؛
- مسافری که نمی‌دانسته روزۀ مسافر باطل است یا در تطبیق حکم بر خودش اشتباه کرده و در سفر روزه گرفته است و پس از اذان مغرب متوجه شده است.